@cnkr , teşekkürler.
Bunları açıklamak benim görevim, lütfen soru sormaktan çekinmeyin 🙂 Ben yine genel bilgiler vereyim, hem sorunu da yanıtlamış olurum sanıyorum.

Bu ve benzer prototiplerin hazırlanmasında, tercih olarak, ya da eldeki imkanların zorlaması ile farklı üretim yöntemleri kullanılabilir. Hatta tasarım, daha baştan, eldeki imkanlara göre yapılmalıdır. Aslında burada benim de yaptığım ve hatta çoğumuzun başlangıçta yapması gereken şey de budur aslında. Buradaki örnek, benim şahsi üretim becerime ve elimdekli ekipmanı düşünerek ürettiğim bir tasarıma dayanmakta, ve yaptığım diğer çalışmalar da öyle. Bu örneğin aynı yöntemle daha ucuza üretilebilmesi söz konusu değil tabiki, ama tasarımda, parçaların bağlantı noktalarında ve iç formlarında, eldeki farklı imkanlar doğrultusunda baştan aşağı bir düzenlemeye gidilirse, itinalı bir çalışma ile görsel olarak yine benzer sonuçlar ve hatta bazı iyileştirilmiş sonuçlar da elde etmek mümkündür, ve daha kısa zamanda.

Aynı şekilde bu tasarım, seri imalat için de uygun hale getirilebilir tabiki, bunlar hep imkan ve destek meselesi. Mesela seri imalat için bu şekilde görünen bir kasa, milyonlarca dolarlık yatırım ya da hazır ekipman, işgücü gerektirebilir, piyasadaki mevcut satın alabildiğimiz diğer bilgisayar kasaları için de bu rakamlar geçerlidir. Seri imalatlar, sanıldıkları kadar basit bir mesele değildir, üzerinde, tecrübeli insanların ciddi kafa yormasının gerektiği, maaliyetin çok daha ön planda olduğu çalışmalardır, çoğunlukla ekip işidir. Ama sonuç olarak birim başı ucuz ürünler elde etmemizin tek yoludur da aslında. Ayrıca seri imalatlarda daha işin en başından itibaren, böyle bir prototipin belki bir kaç defa yapılması icâb eder. Bizlere doğal olarak yüksek gelen bu prototip imalatı bedelleri, aslında seri imalatların, daha henüz projenin başlarında iken, sürecin bütünü düşünüldüğünde, çok minik giderlerdir.

Yurtdışında gördüğümüz, sıfırdan tasarlanıp üretilmiş kasa örneklerini incelediğimizde ise, kesilmiş, delinmiş, eğilmiş, bükülmüş ince saçlar, lazerle kesilmiş ve delinmiş pleksiglass'lar, ve 3d printerlarda üretilmiş plastik parçaların perçinle, civata ile ya da yapıştırılarak birleştirilmesi ile üretimi sözkonusudur ve aslında onların da ilk denemeleri birer prototip sayılırlar. Bu kesinlikle kötü bir şey değildir tabiki, onlar da aslında ellerinde ne imkan varsa onu kullanmışlar belli ki. Benim buradaki amacım da zaten, bizlerin onlardan geri kalmayıp, istersek geçebileceğimize olan inancımızı artırmak, tekrar tekrar okuduğum yorumlardan da anlaşıldığı üzere, hedefimize tam olarak ulaşmış görünüyoruz 🙂