Oyun, pek antik çağda geçen GTA gibi değil. Hatta hiç alakası yok. Bu biraz oyunu nasıl ve ne amaçla oynadığınla alakalı aslında. Canın sıkıldıkça o outpost senin, bu outpost benim gezip aynı adamları yüz kere öldürebilirsin tabii (neden böyle bir şey yaparsın bilemiyorum gerçi, meta oyunun bununla zerre kadar alakası yok zira) Ancak oyunda gerçekten ciddi anlamda iyi ve üzerine çalışılmış bir keşif hissi var. Çevresel detaylara gösterilen özen bir oyun için baya iyi.

Antik Yunan konusunda derslerini kusursuz olmasa da (zira Peloponez Savaşı'nın anlatımında eksikler ve hatalar var) geçer seviyede çalışmışlar. Toplumsal moral konusunda beklentim yoktu, o yüzden hayal kırıklığı yaşamadım. Yüzeysel geçilmiş. Ama öte yandan keşfedilecek tonla çevresel detay var. Üstelik bunların bir kısmı neredeyse belgesel kıvamında. Bazı basit hazine avı görevlerinde bile enteresan detaylarla karşılaşabiliyorsun. Kaldı ki verdiğin çok ufak kararların ve yaptığın çok minik aksiyonların bile oyun dünyasına olan etkisini bir şekilde görmen mümkün. Sıradan yan görevlerden birinde bir mağarada tutsak edilmiş hasta bir aileyi öldürmek yerine kurtarırsan, bir süre sonra hemen ilerideki köyü hastalıktan kırılmış bulmak gibi. Odyssey kesinlikle boş boş dolanıp adam öldürmelik bir oyun değil yani. Bununla alakalı bir oyun hiç değil. İncelemeyi henüz izleyemediğim için bu hisse nasıl kapıldın anlayamadım tabii. 🙂