Makale, biraz fazla kılı kırk yarmak gibi olmuş; ama yazılanların büyük bir kısmına katılıyorum. Özellikle de kontroller ve arayüz konusunda. Kontrol şemasının bir iki noktada gerçekten tutarsız olmasını bir kenara ayırırsak, bunun nedeni de yaratılmak istenen deneyimin mevcut kontrol girdilerini çaresiz bırakacak kadar ihtiraslı olması bence.

Öte yandan yaratılmak istenen gerçekçiliğin oyunu komplike hale getirip temposunu bozduğunu düşünmüyorum kesinlikle. Evet, oyun bazen biraz yorucu hale gelebiliyordu belki; ancak günün sonunda RDR 2'yi anlattığı hikayeyle uyum içinde, tam olarak olmak istediği oyun yapan da buydu.
Oyunun her şeyi hızlıca tüketmeye alışmış sabırsız oyuncuları bunaltan temposundan müthiş detaylı karakter animasyonlarına kadar her şey bu amaca başarıyla hizmet ediyor. Bana kalırsa hikaye anlatımına odaklanan açık dünya oyunlar için de hep anlatım teknikleri, hem de oynanış ve dünya yaratımı gibi konularda aşılması gereken bir sürü yeni nirengi noktası belirliyor RDR 2.

RDR 2, herkese göre olmayabilir. Herkes iyi yazılmış yetişkin hikayeleri deneyimlemek istemeyebilir. Kimisi sadece Fortnite oynayarak mutlu olabilir ya da hayatında tek bir RPG oynamış bir insan, Witcher 3'ün gelmiş geçmiş en iyi rol yapma oyunu olduğunu düşünebilir. Bunlar hep subjektif şeyler. Tıpkı RDR 2'nin gerçekçiliği konusundaki tartışmalar gibi. Ben biraz internette dönen tartışmalara baktığımda bu formülü beğenenlerin çoğunlukta olması bir yana insanların daha fazlasını istediğini bile görüyorum. Bu yüzden başarı kıstasını nereye koymamız gerekiyor ben bilmiyorum.

God of War tartışması, işin başka bir boyutu. Benim de kişisel tercihim God of War olurdu. Ama bu RDR2 daha kötü bir oyun olduğu için değil, ben daha kompakt deneyimlerden hoşlandığım için.