Uygulama kısmından emin değilim, siz diyince baktım baya bilet satılıyor, telefonlarla interaktif oynanıyor, başka bir şeyden bahsediyorum sanırım.

Benim bildiğim hali:
Bar sahibi kapısının önündeki kara tahtaya tebeşirle "Tuesday - New Event" yazar.
John'lar Jane'ler "acep bu nedir" diye, normalde perşembe-pazar gittikleri bara, salı günü de giderler.
Çoğunlukla piyano çalınan sahneye bar sahibinin oğlu çıkar, elinde mikrofon, "Bir oyun oynicaz, sizlere soracağım sorular, yaptıracağım işler olacak, kimler hesap ödemeden eve dönmek ister?"
(Bir nevi açık grup halinde, doğruluk mu cesaretlik mi oyunu)

Gülünür, eğlenilir, rezil olunur. İnsanlar belki rezil olma çekincesiyle belki eşlerine yakalanma korkusuyla, sahneye çıkıp kendilerini tanıtırken isimlerini, işlerini, geçmişlerini değiştirirler. Etkinliğin 'cesaretlik' kısmı ilgi çekmezken, 'doğruluk' kısmında çok eğlenilir. Zamanla yetenekli sunucular emekli olur. Katılımcıya zor duruma sokacak sorular sorup, izleyici güldüren sunucular daha pasif bir hal almaya başlar. Katılımcıların hikayeleri geceye renk katar. Etkinliğin adı "Pub Story" olur.
Gel zaman git zaman, topluca eğlenmek gittikçe zorlaşır. Yaygınlaştıkça herkes katılımcı olmak ister. Ve bir gün biri der ki "sahneyi boşverin, birbirinizin masasına konuk olun"

5-6 öncesinde de hayatı aşırı monoton olan beyaz yakalılar, meetup/eventbrite gibi uygulamalarda şu akşam şu barda tanışalım, kaynaşalım buluşmalarına karar verirler. Büyük ihtimalle kendi hayatlarından öylesine memnun değillerdir ki gittikleri bu buluşmalarda başka biri gibi davranmaya çok yatkın olurlar. 8-10 kişiyken büyük bir masa etrafında toplanıp konuşmak mümkünken, buluşmalar yayıldıkça ve kalabalık arttıkça da aynı 50 sene önce olduğu gibi, konu tekrardan "herkes herkese değil, birileri birilerine anlatsın" haline dönüşür.