Babasız ilk babalar günüm.

Merhaba beyler, tanıyanlar bilenler bir kaç aydır TS de ve diğer platformlarda aktif olmadığımı fark etmiştir. Ocak ayından beri babamın akciğer kanseri ile olan mücadelesine destek olmak adına yoğun ve yorgundum. Maalesef mücadeleyi kaybetti, bir kaç gün önce toprağa verdik. Acısı, yaşanılan duygular tarifsiz, yaşamayan bilemez.

Burada ki çoğu arkadaşımız, erkek ve bana göre genç insanlar. Bu günün anlam ve önemine dair, sizlere bir abi, bir dost, bir arkadaş tavsiyesi vereyim. Babanıza gidin, sımsıkı sarılın, küsseniz barışın, söylemek istediğiniz bir teşekkür, tatlı bir sitem bile varsa geçin karşısına konuşun. "Onu" sevidiğinizi söyleyin. Yarın bunları yapmaya vaktiniz olmayabilir, ötelemeyin, benim gibi "keşke" leriniz olmasın. Oğlu olarak, bir buçuk metre toprağın içine babanızın kefenlenmiş bedenini yerleştirirken, aklınıza "keşke"leriniz gelmesin...

BeğenFavori PaylaşYorum yap