konu yalnızlık:
beyler bayanlar. yalnızlık atakları geçirdiğim şu anlarda sizinle dertleşeyim dedim.
iki türlü yalnızlık var ve ben iki türlü de yalnızım
şöyle ki arkadaş ortamına katlanamıyorum. aslında sosyalleşebileceğim ortamlar içindeyim ama sıradan insanlara tahammülüm yok. saçma sapan insanlarla futbol geyiği yapamıyorum. çok az insanla gerçekten oturup konuşabiliyorum. zaten çoğu dinlemekten aciz kendi kişisel egosunu rahatlatmak amaçlı söz vermeden bir şeyler söylüyor. bu yalnızlığın bir tarafı.

ikincisi öyle bir yerdeyim ki toplumun iki yakasında da değilim. ne muhafazakarım ne seküler. dindar bir solcuyum. bu halim yüzümden sevgili yapmak benim açımdan çok zor bir mesele.
tarafımı seçsem bile bu sefer karşıdaki insan beni tam tersi algılıyor. yani işim gücüm yerinde evim arabam var vs. ama gerçekten şimdiye kadar bir sevgili yapabilmiş değilim. Daha önce bu konuda yaptığım olumlu gördüğüm paylaşımlar maalesef hiç ilerlemedi bile.

annem bi 9 sene önce vefat etti. ki benim en yakın olabildiğim insandı. peluş gibi severdim kavga etsek bile asla uzun sürmezdi küslüğümüz vs. neyse işi dramatikleştirmeye çalışmıyorum herkesin başına gelen şeyler zaten ama galiba benim bu dünya sınavım gerçekten yalnızlık üzerine. illa bu yalnızlıktan kurtulmak için tüm gemileri yakıp herkes gibi mi olmak lazım. gözümü kapatıp sıradan biriyle mi evleneyim. Hicret mi edeyim buralardan. milyarlarca insandan hiç mi beni anlayan çıkmaz.