Selamlar
Öğrenciyken akşamları muhakkak film izlerdim. Bir şeyler okurdum. Özellikle film izlemekten çok şey edindim o dönemde. Üniversitenin son 2 yılında diyebilirim.
3 yıldır çalışıyorum, öyle bir ruh halim var ki, kendimi bir filme veremiyorum.. Bir oyuna odaklanamıyorum, bir kitaba giremiyorum.
Hepsi sanki yarın sabah işe gidene kadar kendime ait olan 3-4 saatimi elimden alacakmış gibi..
Aynı şeyleri yaşayan var mı? Bu bence bir sendrom ve ben kaçamıyorum şu düşünceden. Her şeyi çok aşırı acele ya da çok yüzeysel yaşıyorum.
https://www.youtube.com/watch?v=fjBbgfyVOsA
Dinliyorum ama şöyle bir şey var. Dikkat eksikliğim olduğunu düşünmüyorum ( yine de dinliyorum brlki tanımlar içindedir). Daha çok zamana kıyamıyorum gibi. Elimden kaçıp gideceği ve aynı döngünün tekrar başlayacağına dair bir anksiyete diyebilirim.
Ulen link normalmış. Ahanda dedim piskolojiyle nihilist soslu bir linktir ama çıkmadı. 🙂
Yanılmışım bea 🙂 😛
Akşama herhangi bir enerjim kalmıyor. Yemek ye, biraz koltuğa uzanıp dinlen, çay iç derken akşam 9-10 oluveriyor saat. Kendime ayıracak herhangi bir zaman kalmıyor bana.
Bizler de benzeriz.
Hepimiz öyleyiz. Modern kölelik deniyor sanırım buna.
8 aydır çalışıyorum durum bende de aynı. Akşam yemekten sonra spor vs hak getire 🙂 10 oldu mu uykum geliyor öğrencilikte böyle değildi, bir türlü 12 civarı uyumayı beceremedim. Yemekten kalan 2 saat de dizi, çok az oyun anca öyle geçip gidiyor. Uzun döneme yayılacak bir hobi uğraş vs odaklanamıyorum.
Günde en az 2-3 saat yolda geçince kendine vakit ayarlamakta bende zorlanıyorum.
Haftanın 3 günü de spor için 1 saatimi ayırıyorum.
Sorun yaşamıyorum. Bi' ara işten sonra 1-1.5 saat bisikletle gezip 45 dakika spor yaptıktan sonra bir şeyler izleyebiliyor, oyun oynayabiliyordum. Ramazan'da oruç dolayısıyla bırakmıştım, bu hafta yine başlıyorum. Haftanın her günü bu tempo yorucu olduğu için sporu haftada 3'e düşürdüm.
(Herkes tersini yazmış diye yazdım)
Bisiklet güzel fikir aslında.
Kapitalizmin ne olduğunu anlamaya başlamışsın. Analar babalar köle gibi çalışsın diye sabah 7 de çocukları zorla kaldırıp okula götürüyoruz. 1 tane hayat yaşıyoruz onu da köle olarak yaşıyoruz farkında değiliz.
Sistemin çarkı olunca başı dönüyor insanın ister istemez. Normaldir.
Hoş geldin.
Kölelik sendromu
Welcome to real world Neo.
Ben de öğrenciyken ailemin gönderdiği normal düzeydeki harçlıkla haftada iki defa kafa parlatırdım. Şimdi eskinin orta direk denen çalışanlarındanım, ayda bir yapsam ağır geliyor 🙂
Bende de tam tersi.