Akıllı ve bilgili insanların bir sıkıntısıdır bu söylediklerin. Çevrendekilerin senin akıl seviyenden daha aşağıda kaldıkça ve sen daha da öğrenmeye devam ettikçe uçurum devam eder. Psikoloji çok enteresan bir şeydir. Bir çok kişi akıllı kişi söylediğin yollardan geçmiştir. Şahsen sayısal zekaya sahip olmama rağmen, psikoloji, edebiyat gibi sözel alanlara da ilgimi yitirmiş değilim. Şimdi dönüp geçmişime baktığımda hep bir şeyleri analiz ettiğimi görüyorum. Biyolojik olarak, psikolojik olarak, felsefi olarak, mühendislik olarak vb.

Neyse beni geçelim sana odaklanmaya devam edelim. Biraz böyle odaklanma sorunlarım vardır 🙂 Bilgi olarak ya da entellektüel seviyesi senden daha aşağıda olan kişiler aile bireyleri içerisinde ise ve kişiliklerini de yeterince geliştirmemişlerse "ego" denen şey fazlası ile öne çıkar. İlkel benlik, ego ve süper ego gibi konulara bir göz atabilirsin. Bu bilgi seviyesi daha düşük insanlar, egolarının da etkisiyle; seni bilgi olarak yenemeyecekleri için, yaşça büyük olma ve aile büyüğü olma kisvesi altında seni ezmekten ayrı bir hoşnutluk duyarlar. ve bunu çevrelerine karşı göstermekten de hiç çekinmezler. Onlar "büyük"türler. Geleneklerimizde "büyüğe" saygı vardır. Ancak aslında saygı olayını çok yanlış anlamış kişilerdir. Bu yaptıklarını seni iyi yetiştirmek kisvesi altına sokmaya çalışırlar. Hatta çalışmazlar onlara göre öyledir. Bak biz seni bu sayede iyi yetiştirdik derler. Oysa sen kendi kendini yetiştirecek zekasal olgunluğa çoktan gelmişsindir. Ancak onlar aile geçmişinde hep böyle görmüştür.

Bak aile geçmişi de ayrı önemli. Ailelerin geçmişte yapılan hataları vardır. İşte babam böyle yapardı, annem böyle yapardı diye kendi ebeveynlerini eleştirirler ancak aynı şeyleri sana yapmaktan hiç çekinmezler. Oysa aynı hataları tekrarlamaya ısrarla devam etmeleri ile seni uzaklaştırdıklarının farkında değildirler.

Başka tespitlerim de var ama burası yeri değil. Bu kadar analizden sonra artık biraz duruma yönelik tavsiye niteliğinde şeyler söyleme zamanı. Bu durumda bir tek kendin olduğunu düşünmekten vazgeç. Problemleri aşmanın yolu, onları görmezden gelip kaçmak değil, onlarla yüzleşmekle olur. Ama baştan uyarayım, karşındaki kişileri eğitmeye ve değiştirmeye çalışma. İsteren dene ama hani bir söz var ya "can çıkar huy çıkmaz" diye. Aynen öyle işte. Ben denedim. Bir kaç kez umutlanıp yeniden denedim, belki gelişir karşımdakiler diye ama olmadı. Çünkü başta karşındakinin problemini kabul etmesi gerekiyor.

Kaç yaşındasın bilmiyorum ama bu tür bir yazı yazabildiğine göre kişisel olarak kendini ortaya koyabilen bir yapın var. hayat bazen "idare etme" sanatıdır.Çözemediğin sorunlarınla geçinebilmeyi öğrenmen gerek. Zaman zaman yorulabilirsin. Kendini odana kapatırsın ama tüm hayatını odanda geçirme. Dışarıda çok daha büyük bir dünya var. Ve sen bulunduğun konumda sonsuza kadar kalmayacaksın.

Daha da yazabilirim çözüm yolu vb. ile ilgili ancak her çözüm herkes ve her durum için doğru olmaz. Teknoloji ve bilim gibi bu konuyu uygulamalı bir inceleme olarak ele alırsan göreceksin ki hem kendini geliştirirsin, hem de onlarla baş edebilme yollarını bulmaya başlarsın.

Son olarak; yeri geldiğinde profesyonel birinden yardım almaktan hiç çekinme. Bu tür durumları konuşmak için yetişen insanlar var ve ulaşabileceğin yerlerdeler. Sadece buralara bakarak bir şeyler yapmaya çalışma. Mesela benim yazım benim tecrübelerim ve yorumlarımdır ancak kesinlikle bu konularda uzman biri değilim. Gün gelecek, bugünlerde geçecek. Geriye dönüp bakacak ve kendini nasıl geliştirdiğini göreceksin. Seni sen yapan şeylerinde aslında bunların bir bütününün senin tarafından işlenmiş şekli olduğunu göreceksin. Hobilerine, gelecek planlarına devam et. Kitap, müzik, dizi, eğitim hepsi çok güzel şeyler. Hele şu zamanda internetin sağladıkları var ya zaman zaman ah dedirtiyor 🙂 Sevdiğim başka bir söz ise "dinsize kızıp da oruç bozulmaz". Yani başkalarına kızıp da sen kendi benliğini bozma.