kendi kendime geliştirdiğim yöntemlerden bir tanesini daha anlatmak istiyorum. yukarda ''benim bunu gerçekleştirme potansiyelim var mı'' sorusuydu. ''ben'' için geçerliyli.
bir de proje/hayal/iş için şu soruyu soruyorum:
''bu hayal'in gerçekleşme potansiyelin var mı?''işe yarar mı?'' sorusunu sormak.

bu sabah kahvatıda birden bire aklıma gelen bir projeyi örnek olarak vermek isyorum. hayali proje şurdan aklıma geldi. dışarıda duran bir arabaya bakıyordum. o sırada radyoda bir araba reklamında ötv indiriminden bahsediyordu. aklıma direk şunu getirdi. arabanın üretiminde binlerce kişi çalışıyor ama bu arabaya verdiğimiz paranın büyük çoğunluğu devlete ve araba firmasının sahibine akıyor. pastayı yapan büyük çoğunluk pastanın küçük bir parçasından faydalanıyor. sonra aklıma 2 yıl önce fakir bir arkaşımın söylediği bir söz getirdi. ''birileri pastanın çoğunu yerken biz neden yiyemiyoruz'' projenin patlama noktası burasıydı. evet öyle bişey yapıcaktım ki pastanın üretiminde emeği geçen herkese, pasta eşit şekilde dağıtılacaktı. projeye göre her fabrika küçük bir ülke gibi çalışacak. fabrika da çalışacak herkes ortaya eşit miktarda para koyacak para yetersiz ise devletten ya da bankalardan kredi çekilecek. patron olmayacak onun yerine seçimle başa gelen yöneticiler olacak. fabrikaya alınan yada kovulan işler seçimle belirlenecek. şimdi gelelim hiç yapılmayan bir modeli kim yapacak. bunun için de kendim bir şirket kurucam: böyle şirketleri kuran, ayağa kaldıran başka bir şirket. şirkette yönetim uzmanları,ekonomistler,piskologlar,sosyologlar kısacası böyle bir şirket kurmak için ihtiyaç duyulan her meslekten birisi olacak. toplantı yapılacak. şirket modelleri oluşturalacak. insanlara böyle şirketler kurmaları için telkinde bulunulacak, bunun için yine bizim kurduğumuz bir uygulama üzerinden insanlar bir araya gelecek. ihtiyaç duyulduğunda ise biz devreye girip şirketin başından, ayağa kalkıp yürümesine kadar eşlik edicez. sonra başka şirketleri kurmak yola koyulucaz.
böyle bir hayali sadece kahvaltı sırasında kurup sonuçlandırdım. hayali sonuçlandırmak hayalperestliğin önüne geçer. sonuçlandırmasaydım daha kim bilir daha kaç gün boyunca kafamı meşgul edip zamanımı çalıcaktı.
nasıl sonuçlandırdım? kendime şunları sordum:
-benim bunu gerçekleştirme potansiyelim varmı: EVET
-bu işin gerçeşleşme potansiyeli var mı : EVET
-insanların böyle oluşumlarda adaletli davranma(yolsuzluktan uzak durma)ihtimali var mı: HAYIR
-insanların böyle oluşumlarda beraber sorun çıkarmadan çalışma ihtimali var mı: HAYIR (iki ortak arasında bile sorun çıkarken 10bin tane ortak arasında çıkacak sorunları düşünemiyorum.)
-sistem bunu kabul eder mi: HAYIR (kapitalizmi direk hedef aldığı için daha proje başlamadan birileri çomak sokacaktır.)
-sonuç: böyle bir proje gerçekleştirilemez. kahvatımı bitidiğimde bu hayali artık düşünmüyordum. çünkü sonuçlandırdım. sabahtan beri hiç aklıma gelmemişti. ta ki senin sorduğun soru için örnek verme ihtiyacı doğana kadar. bir daha da aklıma geleceğini zannetmiyorum.