@kaira İkinci oyunu bilmiyorum, hiç izlemedim diyebilirim. İlk oyunu oynayalı on seneden fazla olmuştur. Bu tip oyunlarda dip köşe her yere baktığım için bir iki yer dışında mermi sıkıntısı pek çekmedim. Kalabalık olduklarında etrafını sarıp seni çembere alıyorlar ortada kalma sakın. Balta salladıklarında bir kaçınma hareketin var onu sık sık kullan. Başa çıkamadığın anlarda aydınlık yerlere kaçman normal, zira oyunun baş karakteri bir süper asker veya süper kahraman değil. Sıvışmak da bir nevi oyun mekaniği yani 🙂 Çok kalabalık olmadıkları sürece aydınlatma fişeği ve işaret fişeği tabancasını kullanmadım meselâ. Mühimmatı gıdım gıdım hesaplayarak kullandım 🙂 Şahsen çok beğendim ama ben genelde atmosfer hastasıyım o yüzden beğendim. Düşman çeşitliliği pek yok. Oyunun sonuna kadar karanlık ruhun üstüne saldığı oduncu gömlekli Amerikan köylüsü tiplerle savaşıyorsun. Düşman olarak bir Resident Evil çeşitlilği bekleme. Bu oyunun olayı atmosferi ve gizemi. Alan Wake'in karısına ne oldu, bulabilecek miyiz merakı ile oyunun sonuna kadar büyük bir sürükleyicilik eşliğinde gittim. lk oyundan sonra şöyle bir çıtır çerez oyunu daha çıkmıştı, bunu da oynayıp sevmiştim.
https://store.steampowered.com/app/202750/Alan_Wakes_American_Nightmare/

@kaira Atmosfer seviyorsan Alien İsolation ve Dead Space'in ilk oyununu tavsiye ederim. İrili ufaklı düşmanların gedliği, hikâye anlatımına dayalı atmosferi sağlam oyunları seviyorum. Aksiyona dayalı bol bol bsc (bölüm sonu canavarı ) savaşları olan oyunlar ilgimi çekmiyor. Millet o Dark Souls tipi oyunların neyinden zevk alıyor bilmiyorum. Karşı tarafta apartman büyüklüğünde bir düşman, atıyorum 500 metre dikenli kuyruğu var, yetmiyor aduket filan atıyor ve o gövdeye rağmen senden kat kat hızlı ve etki menzili sınırsız. Uzaklaşıp ecük dinlenmek yok. Senin üstünde demlikten hallice bir zırh. Eeee ? ''şimdi bununla savaşacaksın'' biz sizi arayacağız canım hadi selametle 😀